Dictionary of Greek. 2013.
μονότοκος — μονότοκος, ον (Α) φρ. «μονότοκος κούρη» μοναχοκόρη. [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + τοκος (< τόκος < τίκτω). Η προπαροξυτονία προσδίδει στον τ. παθ. σημ.] … Dictionary of Greek
μον(ο)- — (ΑΜ μον[ο] , Α ιων. μουν[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθετο μόνος* (ιων. μοῡνος) και έχει την έννοια ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό: α) είναι ένα και μοναδικό ή έχει απομείνει μόνο ένα (μονοσύλλαβος,… … Dictionary of Greek
μονοτοκώ — (Α μονοτοκῶ, έω) [μονοτόκος] γεννώ ένα μόνο τέκνο σε κάθε τοκετό, είμαι μονοτόκος αρχ. έχω ένα μόνο παιδί, είμαι μονότεκνος … Dictionary of Greek
μονοτοκία — η (Α μονοτοκία) η [μονοτόκος] η γέννηση ενός μόνο τέκνου σε κάθε τοκετό … Dictionary of Greek
